Lichaamsgericht, wat is dat nu eigenlijk?
Ik merkte het de afgelopen jaren vaker als ik tegen cliënten zei: "ik werk lichaamsgericht" dat er dan bij velen een verbaasde blik kwam met de vraag wat is dat? Of de zinnen "lichaamsgerichte therapie is niets voor mij, dat is toch zweverig" en "ik ben niet zo van de lichaamsgerichte therapie".
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het grootste gedeelte van mijn leven ook niets had of niet bekend was met lichaamsgerichte therapie. Ik leefde zoals zovelen in deze huidige maatschappij vanuit mijn hoofd. Ik was goed in leren, analyseren en bedenken. Toen er uit mijn beroepskeuzetest, die ik deed om te onderzoeken wat voor vervolgopleiding zou passen "creatief therapeut" kwam, moest ik heel hard lachen. Sterker nog ik vond het maar een stomme test. Ik "creatief therapeut"? Ik was niet creatief en ik zag me ook niet werken als therapeut. Nu ruim 15 jaar later kan ik zien dat die beroepskeuzetest zo gek nog niet was, maar dat ikzelf heel ver van mezelf verwijderd was geraakt. Ik leefde een leven wat ik "dacht" dat hoorde. Vanuit mijn hoofd. Ik had alleen totaal geen idee meer, dat ik ook nog een lichaam had met sensaties, gevoelens en emoties. Tot ik vastliep en een eetstoornis ontwikkelde. Praten kon ik als de beste, alleen tijdens mijn eigen therapieproces leerde ik de non-verbale therapieën kennen. Daar ging het niet om woorden, daar ging het om gevoel. Er ging een wereld voor me open. Naast dat ik er ook de nodige weerstand voor had, want ik had ook hele goede redenen om niet in mijn lichaam te willen zijn.
Mijn hoofd was mijn beste overlevingsstrategie geworden. Wat maakte dat het aan de buitenkant allemaal wel "goed" leek te gaan. Ik betaalde echter ook een prijs, want je lichaam liegt niet en spanning en stress en het onderdrukken van alle emoties resulteerde bij mij dus in een eetstoornis. Via mijn lichaam leerde ik weer verbinding maken met alles wat daar opgeslagen lag. Mijn lichaam liet me weten, waar mijn grenzen lagen. Dat ik überhaupt grenzen had. Dat ik gevoelig ben en boos en verdrietig kan zijn. Door de wijsheid van mijn lichaam te gaan volgen, leerde ik mezelf kennen en mijn eigen beweging volgen en het bracht me op een nieuw pad. Ik bleek ineens enorm creatief, maar ook speels, vrolijk, enthousiast en iemand met een enorme levensenergie. Iets wat ik jaren had verruild voor controle vanuit mijn hoofd. Voldoen aan wat anderen van mij verwachten i.p.v. wat ik zelf nu eigenlijk wilde. Het antwoord op "wat wil ik?" bleek alleen niet verscholen in mijn hoofd, maar in mijn lichaam.
In een wereld waarin het hele systeem van onderwijs en werk is gebaseerd op ons hoofd, is het niet zo gek dat we het contact zijn verloren met ons lichaam. We worden als kind al uitgenodigd om na te denken, te leren en goede cijfers te halen. Er wordt weinig geleerd over de waarde van ons lichaam. Hoe we onszelf kunnen reguleren bij stress en spanning. Hoe ons lichaam ons iedere dag helpt door ons signalen te geven over wat we fijn vinden en wat niet. We vergeten er naar te luisteren. Geen wonder dat zoiets normaals als ons lichaam, steeds verder van ons afstaat en dat we het zelfs gaan zien als iets zweverigs.
Weet dat je lichaam niet liegt en een container is van alles wat jij dagelijks ervaart. Stress en spanning slaan zich op in ons lijf. Geen wonder dat we het hebben over een last op je schouders of een brok in je keel. Binnen lichaamsgerichte therapie leer je weer luisteren naar jouw lichaam. Naar waar jouw beweging stopt en waarin je mogelijk vastloopt. Wat heeft jouw lichaam je te vertellen? Voel je welkom om dit samen te ontdekken.
Reactie plaatsen
Reacties